Klasa 7 a wzięła udział w lekcji muzealnej poświęconej dwóm arcydziełom sztuki Damie z gronostajem Leonarda da Vinci i Krajobrazowi z miłosiernym Samarytaninem Rembrandta. Obrazy znajdują się w Muzeum Książąt Czartoryskich. Oprócz tego uczniowie zwiedzali muzeum i dowiedzieli się o działalności patriotycznej księżnej Izabeli Czartoryskich, która to pod koniec XVIII wieku założyła w Puławach pierwsze polskie muzeum. 

   W czwartek dnia 27 lutego klasa 7a miała przyjemność zwiedzić jedno z najlepiej wyposażonych muzeów w Krakowie. Gdy tylko weszliśmy do budynku, pozbyliśmy się kurtek w szatni i podzieliliśmy się na dwie grupy, panie przewodniczki zaczęły oprowadzać nas po wystawie. Niestety nie mogliśmy obejrzeć wszystkich dzieł, ponieważ nasza wycieczka była ściśle tematyczna, więc nie wystarczyłoby czasu.  Zaczęliśmy od podstaw historycznych muzeum. Kim była Izabela Czartoryska, skąd wziął się obraz Leonarda da Vinci w muzeum, jakie było motto księżnej Izabeli podczas zbierania dzieł... Zwiedzając, mijaliśmy różnego typu sztukę. Od obrazów i rzeźb przez ubrania, rzemieślnicze klucze, siodła i ogłowia końskie, aż po broń i okazy kolekcjonerskie różnych gatunków. Kiedy w końcu dotarliśmy do ,,Damy z Łasiczką oglądaliśmy ją, zapisywaliśmy szczegóły, a od pani przewodniczki dowiedzieliśmy się, kim była modelka przedstawiona na obrazie, jakie powiązania miała z Księciem Lodovikiem Forzą, jakie znaczenie symboliczne ma łasiczka i dlaczego jest biała, oraz ciekawostkę, że przemalowano tło. Następnie zachwycaliśmy się obrazem Rembrandta ,,Krajobraz z Miłosiernym Samarytaninem. Dostrzegając niewidoczne na pierwszy rzut oka niuanse, spędziliśmy resztę czasu na rozmowy i wymianę spostrzeżeń. Wkrótce wycieczka się skończyła i bezpiecznie wróciliśmy do domów.

Julia Gediga

Lekcja inna niż wszystkie

27 lutego po drugiej godzinie lekcyjnej pojechaliśmy z klasą do Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie w celu poznania i pogłębienia wiedzy o wybitnych malarzach i jeszcze kilku innych postaciach historycznych. Oprócz mojej klasy było dwoje nauczycieli: pan Marian Mól (nasz wychowawca) oraz pani Agnieszka Zielowska (polonistka).

          Gdy już tam dojechaliśmy, zostaliśmy podzieleni na dwie grupy. Każda z grup dostała swoją panią przewodniczkę, która oprowadzała nas i opowiadała dużo fascynujących historii na temat dawnych czasów, a dokładniej lat sięgających nawet końca XVIII wieku. Na samym początku poszliśmy do niewielkiej sali, w której na samym środku znajdowały się dwa klucze, jeden służył do otworzenia drzwi gotyckiego domu, a drugi do Świątyni Sybilli. Usiedliśmy sobie na podłodze i pani zaczęła nam trochę opowiadać o księżnej Izabeli Czartoryskiej i Księciu Adamie Kazimierzu Czartoryskim. Przyjrzeliśmy się ich portretom i dowiedzieliśmy się np. tego, że Izabela Czartoryska zbierała biżuterię, ubrania, różnego typu naczynia, dzieła sztuki itp.

         Następnie powędrowaliśmy do drugiej sali, w której dostaliśmy karty pracy z różnymi pytaniami na temat pamiątek, obrazów, znanych osób, których dotyczy muzeum. W tej samej sali pani opowiedziała nam o malarstwie w XIX wieku. Powiedziała nam również na przykład, że w tamtych czasach tworzono farbę z żółtka jajka i rozgniecionych w moździerzu robaczków lub roślin oraz tego, że Leonardo da Vinci robił nielegalnie sekcję zwłok w celu naszkicowania ścięgna, kości i innych tego typu narządów ludzkich.

   Po chwili udaliśmy się do nieco przyciemnionego, dużego pokoju z kilkunastoma obrazami. Szczególną uwagę zarówno my, jak i pani Agnieszka zwróciliśmy na obraz Rembrandta Krajobraz z miłosiernym Samarytaninem. Przykuł naszą  uwagę m.in dlatego, że jego część delikatnie się świeciła. Przewodniczka powiedziała nam, iż obraz został namalowany techniką oleju na desce dębowej oraz że Rembrandt był holenderskim malarzem. Na sam koniec pani zaprowadziła nas do długiej i dość wąskiej sali, w której jedna strona była urządzona według dawnego stylu prowadzenia muzeum, a druga nowoczesnego. Gdy zapytała nas która podoba nam się bardziej, jednogłośnie odpowiedzieliśmy, że nowoczesny wystrój, ponieważ wszystko jest tam przejrzyste i niczego nie da się ominąć.

    Po zakończeniu zwiedzania niemalże każdy rozmawiał o tym, co mu się podobało, a co mniej. Kiedy już dojechaliśmy do szkoły, rozeszliśmy się do domów bogatsi o miłe wspomnienia z wycieczki.

Patrycja Kowalska, klasa VII a